Podróże Małysa.info

Zamiar wyjazdu do Rosji zrodził się dość dawno. Wielki kraj, z którym łączy nas Polaków wspólna historia, jakże często bolesna i do głębi rozdzielająca. Choć obok siebie, mało się znamy... pamiętam żołnierzy radzieckich stacjonujących w naszych lasach, Rosjan handlujących na bazarach kilkanaście lat wstecz. 10 kwiecień - tragedia na lotnisku w Smoleńsku, muszę jechać. Na miarę moich możliwości i wolnego czasu przygotowałem się do podróży. Tak ułożyłem plan, aby po odwiedzeniu cmentarza w Katyniu resztę czasu przeznaczyć na zwiedzanie i poznanie Rosji, która w głębi serca jest mi jakoś bardzo bliska ... , bo choć zdeptana przez komunizm ... , wiem, że to Matka Boża nauczyła mnie i to od Niej nauczyłem się kochać Rosję.
Wyjechałem 11 czerwca. Najpierw do Krakowa po paszport z wizą i już wieczorem byłem w Lublinie. Na cmentarzu przy ul. Lipowej odwiedziłem grób śp. o. M. A. Krąpca, dominikanina. Następnego dnia zatrzymałem się w Kruszynianach. Mieszkają tam Tatarzy osiedleni jeszcze przez Jana III Sobieskiego, zobaczyłem cmentarz muzułmański i meczet. Islam znaczy pokój i zawsze ubogacające jest spotkanie w prawdzie drugiego człowieka, też innej religii i kultury. Później obiad, oczywiście kuchnia tatarska i wieczorem byłem w Wilnie. Przez kilka dni mieszkałem w hotelu niedaleko Ostrej Bramy, blisko Matki. Czas na modlitwę, przemyślenia i zwiedzanie. Piękne miasto, polska i litewska kultura są jego wielkim bogactwem, szkoda, że czasami się antagonizują. Spotkałem znajomych i miło także było porozmawiać z nowo poznanymi osobami, jak z kwiaciarką przed cmentarzem na Rossie gdzie spoczywa matka Józefa Piłsudskiego i jego serce w jednej mogile, jakby w domu rodzinnym. Odwiedziłem ks. Józefa Obrembskiego w Mejszagole. Obiecałem, że jak pojadę do Rosji to wstąpię. Nie za długie spotkanie, ks. Józef odpoczywał, ale przyjął mnie bardzo serdecznie. Obchodził w tym roku 104 urodziny i 78 rocznicę święceń kapłańskich. Obdarował mnie paroma książkami biograficznymi, w zamian zostawiłem płytę z pieśniami o Matce Bożej w wykonaniu zespołu '' Śląsk ". Zwiedziłem Troki, później wieża telewizyjna. Menu w restauracji w języku polskim, co się rzadko zdarza. Jest to ważne miejsce dla Litwinów. Tu ginęli odzyskując wolność, zresztą musi to być ważne miejsce dla nas wszystkich. Zginęli tutaj ludzie w starciu z upadającym systemem komunistycznym, który po raz kolejny pokazał swoją twarz - śmierć. Przez następne dni chodziłem po Wilnie m. in. śladami św. siostry Faustyny, którą szczególnie zaprosiłem do tej podróży. Piękny jest kościół św. Piotra i Pawła, trzeba w nim być.
17 czerwca rano nie mając wizy na Białoruś pojechałem przez Łotwę do Rosji. Po paru godzinach na przejściu granicznym jadę w kierunku Smoleńska. Droga dość dziurawa, ale u nas także się takie zdarzają. Udało mi się wyprzedzić duże stado krów idące jej całą szerokością. Wielkie przestrzenie, na których biegały konie jakby ich nikt nie pilnował i niczym były ograniczone. Dojeżdżam do płatnej drogi. Jest o wiele lepsza i można szybciej jechać a nie znając topografii terenu często zaskakiwał mnie widok jezior, rzek czy lasów ciągnących się dziesiątkami kilometrów. Wieczorem jestem na miejscu i po drobnym nieporozumieniu w hotelu udało mi się zakwaterować. W piątek jadę na cmentarz do Katynia. Pytany o drogę Rosjanin dokładnie wytłumaczył mi gdzie jest Memoriał Katyń. Przed ołtarzem na cmentarzu modlitwa i wielka zaduma ... dużo pytań do Pana Boga i szukanie odpowiedzi w Krzyżu Chrystusa. W muzeum można zobaczyć zdjęcia i przedmioty znalezione podczas ekshumacji, dowiaduję się jak dojechać na lotnisko gdzie miała miejsce katastrofa lotnicza, w której zginął prezydent Lech Kaczyński.
Smoleńsk to typowe rosyjskie miasto, tak sobie go wyobrażałem. W sobotę jadę do Moskwy, wielka metropolia i bardzo dużo samochodów. Rosjanie jeżdżą szybko co i mnie się podobało. Udało mi się znaleźć nocleg po przystępnej cenie. Rano po mszy św. byłem na wyborach w naszej ambasadzie. Później na Plac Czerwony, trzeba zobaczyć trochę tego dużego miasta w towarzystwie dobrej pogody. Kreml się przedstawia okazale. Kilka cerkwi, w jednej była sprawowana liturgia. Zatrzymałem się przed mauzoleum i z czystym sercem, o które prosiłem w Katyniu pomodliłem się o miłosierdzie Boże dla Lenina. W takiej modlitwie zaczyna się rozumieć o czym w swoim wierszu pisał Adam Mickiewicz ..." piekłu ofiarę wydrzeć ". Po południu wyjeżdżam do Sankt Petersburga. Trasę rozłożyłem na dwa dni, zatrzymując się w Ostaszkowie położonym nad pięknymi jeziorami. W cerkwi obraz Matki Bożej Częstochowskiej przywieziony przez delegację prawosławną jeszcze nie jest wystawiony, jest przygotowywana specjalna kaplica dla niego. Na cmentarzu spotykam Rosjanina. Przyszedł na grób swojego syna, niedawno zmarłego. W rozmowie dowiaduję się, że był w moim wieku. Z Ostaszkowa trochę zawracam ok.170 km na cmentarz w Miednoje. Tutaj spoczywają w większości policjanci zamordowani w 1940 r. Jest także część polska i rosyjska, jak w Katyniu. W muzeum wystawa m. in. dokumentów i fotografii jak komunizm " ustanawiając raj na ziemi " walczył nawet z dziećmi.
Po południu ruszam w drogę mocno zatłoczoną tirami. Dzwonię do seminarium i miło było usłyszeć siostrę mówiącą po polsku, łatwiej mi było wytłumaczyć moje opóźnienie, i że na miejscu będę około 24.00, ale to okres białych nocy więc jest widno. Sankt Petersburg to piękne i wielkie miasto, Wenecja północy z licznymi kanałami. Nie tak dawno obchodzono jego 300-lecie. Sam Ermitaż można zwiedzać całymi tygodniami a ja miałem tylko parę dni, ale warto było tam pojechać i na pewno jeszcze kiedyś tam wrócę. Kontemplując Boga w malowniczych cerkwiach z pięknym i bogatym ikonostasem i w kościołach jak św. Katarzyny czy Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny obok seminarium można sercem oglądać eschatologiczną jedność. W piątek już wracam. Ogromna burza ciągnąca się przez kilkadziesiąt kilometrów udaremniła mi zobaczenia letniego pałacu Peterhof z kaskadami fontann. Poprzez Estonię i Łotwę dojeżdżam do Wilna. Zatrzymuję się na nocleg i następnego dnia jestem już w domu.
Ukraina także jest piękna, ale to może innym razem.